Zmieniająca się rola farmaceuty w systemie zdrowia

Z badań i sondaży wynika, że na przełomie ostatnich lat diametralnie zmieniły się oczekiwania pacjentów wobec farmaceutów. Dla wielu z nich coraz częściej stają się oni „doradcami zdrowotnymi”, którzy już nie tylko realizują recepty i wydają odpowiedni lek, ale także informują pacjenta, co powinien zrobić, by cieszyć się dobrym zdrowiem. Współczesny farmaceuta powinien być autorytetem dla pacjentów, a jego rady mają pomagać w powrocie do zdrowia i utrzymaniu go w dobrym stanie. W tym obszarze działań farmaceuty najważniejszy jest jego kontakt z pacjentem, gdyż ma on wpływ na zwiększenie efektów leczenia i podejmowanie przez pacjenta właściwych decyzji dotyczących jego zdrowia. Priorytetowym dla przyszłości aptek zadaniem będzie zatem opracowanie i powszechne wdrożenie zasad Dobrej Praktyki Aptecznej, której jednym z ważnych form działania jest prowadzona przez farmaceutów opieka farmaceutyczna nad pacjentem, która zmierza do poprawy skuteczności i bezpieczeństwa farmakoterapii, a także poprawę adherence. Dobra Praktyka Apteczna jest wyzwaniem teraźniejszości, które wraz z gwałtownym wydłużeniem życia pacjentów spowodowało wzrost wydatków na służbę zdrowia. Dobra Praktyka Apteczna powinna zatem zawierać elementy profilaktyczno-edukacyjne – wszak wyedukowany i świadomy pacjent będzie w przyszłości dużo mniej kosztowny niż dzisiaj.

Dobra Praktyka Apteczna

Dobra Praktyka Apteczna” to wychodzące naprzeciw potrzebom współczesnego farmaceuty wytyczne, które prezentując standardy jakościowe i metody oceny jakości usług w aptekach, ma ułatwić farmaceutom wykorzystanie ich doświadczenia, wiedzy jak i autorytetu w kontaktach z pacjentem. Mam ogromną nadzieję, że ułatwi ona kontakt farmaceutom z pacjentem, umożliwi im profesjonalne wykonywanie obowiązków doradcy pacjenta, a także wzmocni wizerunek farmaceuty jako „obrońcy zdrowia poprzez realizowanie opieki farmaceutycznej, która rzeczywiście zapewni bezpieczeństwo terapii i przyniesie wymierne korzyści dla pacjenta.

Dobra Praktyka Wydawania Leków

Dobra Praktyka Wydawania LekĂłwCelem etykietowania/stosowania Systemu Indywidualnego Etykietowania LekĂłw (SIEL)/ produktĂłw leczniczych/lekĂłw przepisanych na recepcie jest:

  1. Opisanie i identyfikacja danego produktu leczniczego/leku
  2. Przyczynianie się do uzyskania optymalnych/poprawa/ efektów farmakoterapii oraz unikanie błędów/lekowych/ związanych z nieprawidłowym stosowaniem produktów leczniczych
  3. Osiągnięcie właściwych/prawidłowych/umiejętności obchodzenia się z/obsługi związanej z/ produktami leczniczymi/lekami oraz warunkami ich przechowywania/składowania

Leki są wypisane indywidualnie dla konkretnego pacjenta, niezależnie od tego czy są to leki tylko na receptę (Rx) czy też OTC.  Informacje zawarte na etykietach (przepisanych) leków na receptę powinny być traktowane jako uzupełnienie i wzmocnienie/pogłębienie komunikacji pomiędzy pacjentem a pracownikiem służby zdrowia (farmaceutą). Wskazówki i rekomendacje dotyczą tylko etykiet opakowań zewnętrznych i bezpośrednich produktów leczniczych/leków wypisanych dla pacjenta, tak by były widoczne dla pacjenta tuż przed zastosowaniem danego produktu leczniczego.

Zindywidualizowane pierwszorzędne informacje dla pacjenta

Apteki powinny dostosować dla pacjentów opakowania produktów leczniczych dostępnych na receptę, poprzez zastosowanie/przyklejenie etykiety aptecznej/farmaceutycznej. Wskazania do stosowania leków czy też celowe zastosowanie leku poza wskazaniami oraz instrukcje dotyczące dawkowania stanowią szczegółowe zindywidualizowane informacje dla konkretnego pacjenta przez jego lekarza, bądź osobę wystawiającą receptę. Ilekroć/kiedykolwiek praktyczna i zindywidualizowana informacja jest wydrukowana należy umieścić ją na opakowaniu wewnętrznym (bezpośrednim) produktu leczniczego. Pierwszorzędne informacje zawarte na wydruku powinny być łatwe i zrozumiałe dla pacjenta, szczególnie dotyczy to osób starszych. Jest to niezmiernie istotne by pacjent właściwie zrozumiał wszystkie informacje przed rozpoczęciem stosowania leku. Dlatego też informacje te nie powinny się znajdować pomiędzy innymi mniej istotnymi informacjami, tj. takimi, które mają mniejsze znaczenie w terapii.

Pierwszorzędne elementy informacji dla pacjenta stanowią:

  1. Informacje ogólne: ostrzeżenia i wskazania/wskazówki do stosowania (jeśli konieczne)
  2. Informacje zindywidualizowane dla pacjenta: wskazówki dotyczące dawkowania leku

Wspólny/Jednolity układ jest zalecany dla pierwszorzędnej informacji dla pacjenta.

Drukuj